Απόκριση του οργανισμού σε στάση της λέμφου

Η εκφύλιση του Λεμφικού Συστήματος οδηγεί σε στάση της λέμφου, άρα Λεμφοίδημα. Η δευτεροπαθής εκφύλιση του λεμφικού συστήματος οφείλεται σε εξωτερικό παράγοντα όπως συμβαίνει σε περιπτώσεις χειρουργικής επέμβασης, έκθεσης σε ακτινοβολία- ακτινοθεραπεία, τραυματισμού, λοίμωξης, κακοήθους όγκου.

Η στάση της λέμφου, συνεπώς η μείωση της Λεμφικής Μεταφορικής Ικανότητας, προκαλεί οίδημα πλούσιο σε πρωτεΐνες, το οποίο οδηγεί σε ινώσεις. Ο οργανισμός με αντιρροπιστικούς μηχανισμούς προσπαθεί να ανταπεξέλθει σε αυτή την κατάσταση.

Αρχικά γίνεται χρήση της λειτουργικής εφεδρείας. Όλο το λεμφικό σύστημα δραστηριοποιείται, αυξάνοντας τη λεμφαγγειακή κινητικότητα για να ενισχυθεί η λεμφική παροχέτευση. Επιπλέον, αναπτύσσεται παράπλευρη λεμφική κυκλοφορία, η οποία τονώνει τη λεμφική μεταφορική ικανότητα. Το λεμφικό σύστημα έχει, επίσης, την ιδιότητα της νεοαγγειογένεσης. Τέλος, παρατηρείται διέγερση των μακροφάγων κυττάρων, τα οποία διασπούν τις μεγαλοπρωτεΐνες, που συγκεντρώνονται σε πρωτεϊνικά οιδήματα.

Σε πολλές περιπτώσεις, η απόκριση του οργανισμού δεν επαρκεί για να μην εκδηλωθεί λεμφοίδημα. Υπάρχει το Λανθάνον Στάδιο λεμφοιδήματος, όπου ενώ παρατηρείται μηχανική ανεπάρκεια του λεμφικού συστήματος, ωστόσο η λεμφική μεταφορική ικανότητα ανταποκρίνεται πλήρως στις απαιτήσεις του λεμφικού φορτίου.

Στο λανθάνον στάδιο το οίδημα μπορεί να παραμείνει μήνες ή χρόνια πριν την ορατή εκδήλωση του. Γι' αυτό η  παρέμβαση του φυσικοθεραπευτή- λεμφοθεραπευτή είναι πρωταρχικής σημασίας για αποφυγή εξέλιξης του.